1- آذرلی، غلامرضا. (1387). فرهنگ واژگان گویشهای ایران. تهران: نشر هزار.
2- ابوالقاسمی، محسن. (1385). تاریخ زبان فارسی. تهران: سمت.
3- احمدی گیوی، حسن و انوری، حسن. (1380). دستور زبان فارسی2. چاپ چهاردهم. تهران: فاطمی.
4- اختیار، منصور .(1344). روش بررسی گویش‌ها. تهران: دانشگاه تهران.
5- اسماعیلی، محمد مهدی. (1374). گویش گزی. شیراز، دانشگاه شیراز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد.
6- اشمیت، رودریگر. (1383). راهنمای زبان‌های فارسی ایرانی. ترجمه حسن رضایی باغ بیدی و دیگران. تهران: ققنوس.
7- باطنی، محمدرضا. (1348). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. تهران : امیر کبیر.
8- باقری، مهری. (1377). مقدمات زبانشناسی. تهران: انتشارات پیام نور.
9- خواجه اختران، منصوره. (1378). تاریخ و فرهنگ بوانات. دانشگاه آزاد فسا، دانشکده ادبیات. پایان‌نامه کارشناسی ارشد.
10- رحیمیان، جلال. (1381). دستور زبان فارسی : صورت، نقش و معنا. شیراز: دانشگاه
شیراز.
11- رحیمیان، جلال. (1389). ساخت زبان فارسی. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
12- رحیمان، جلال، نورجهان عماد آبادی و مریم حاجی محمدی (1391). توصیف گویش شیرازی. شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز.
13- رضایی باغ بیدی، حسن. (1382). «شیرازی باستانی». ویژه‌نامۀ فرهنگستان. 1 (1). 40-32.
14- زمردیان، رضا. (1386). راهنمای گرد آوری و توصیف گویش‌ها. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
15- سلامی، عبدالنبی.(1383). گنجینۀ گویششناسی فارس (دفتر اول). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار.
16- شقاقی، ویدا. (1389). مبانی صرف. تهران: انتشارات سمت.
17- شیری، علی اکبر. (1386). درآمدی بر گویششناسی. تهران: مازیار.
18- طبیب‌زاده، امید. (1391). دستور زبان فارسی (بر اساس نظریه گروه‌های خودگردان در دستور وابستگی). تهران: نشر مرکز.
19- فاموری، مهدی. (1392). «چند نکته در گویش شیرازی امروز». ادبیات و زبان‌های محلی ایران زمین، 3 (4).
20- فتحی، آذر. (1380). راهنمای گردآوری گویش‌ها. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
21- فرهنگستان زبان و ادب فارسی. (1390). واژه نامۀ شصت وهفت گویش ایرانى. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
22- فرهنگستان زبان و ادب فارسی. (1391). راهنمای گردآوری گویش‌ها برای گنجینۀ گویشهای ایرانی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، گروه زبان‌ها و گویشهای ایرانی.
23- فسایی، حسین. (1367). فارسنامه ناصری. تهران: نشر امیر کبیر.
24- فلاحی، محمد هادی. (1384). «واژه‌ها و اصطلاحات کشاورزی و آبیاری در حاجی آباد نقش رستم». گویش شناسی، 2 (2). 114-104.
25- کلباسی، ایران (1370). اشتقاق در زبان فارسی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
26- کیا، محمدصادق. (1340). راهنمای گردآوری گویش‌ها. تهران: اداره فرهنگ عامه.
27- لازار، زیلبر. (1384). دستور زبان فارسی معاصر. ترجمه مهستی بحرینی. تهران: هرمس.
28- مدرسی یحیی (1384). «گسترۀ گویششناسی نوین». گویش شناسی، 3 (4). 22-2.
29- مشکوه الدینی، مهدی. (1370). ساخت آوایی زبان. چاپ دوم. مشهد :موسسه چاپ و انتشارات دانشگاه فردوسی.
30- ملکزاده اردجی، سودابه. (1390). بررسی زبانشناختی گویش زرقانی. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، شیراز: دانشگاه شیراز.
31- ناتل خانلری، پرویز. (1386). دستور زبان فارسی. چاپ بیست و یکم. تهران: توس.
32- ویلیام، سامارین. (۱۳۵۹). زبانشناسی علمی، راهنمای بررسی گویش‌ها. ترجمۀ لطیف عطاری. ستاد انقلاب فرهنگی: مرکز نشر دانشگاهی.
33- یارمحمدی، لطف الله. (1374). «زوال زبان‌ها و لهجه‌ها: بیان مشکل و چاره جویی». نامۀ فرهنگستان علوم. جلد دوم. صص 33-15.
34-Aronoff, M. (1976). Word Formation in Generative Grammar. Cambridge, Mass: MIT Press.
35- Chambers, J. K. & Trudgill, P. (1998). Dialectology. 2nd Ed. Cambridge: Cambridge University.
36- Falk, J. S. (1978). Linguistics and Language. New York: John Wiley & Sons.
37- Mansoori, K.h. (1995). A Linguistic Study Of The Dashti Dialect. M.A. thesis. Shiraz: Shiraz University..
38-Romaine, S. (1994). "Dialect and Dialectology". The encyclopedia of language and linguistics. Vol. 2, pp. 900-907. Oxford: Pergamon.
39-Sha'bani, A. (2004). A Linguistic Study Of The Hendijani Dialect Oriented Towards Comparison With Standard Persian. M.A. thesis. Shiraz: Shiraz University.
)
