موضوع این مقاله شعری طنز به نام «آچو»، از اشعار یکی از محلی‌سرایان گذشته در جنوب فارس است. سراینده زائرغلامعلی معروف به رونق، شاعری محلّی‌‌سرا از منطقۀ علامرودشت در جنوب استان فارس، در اواخر قرن سیزدهم و نیمۀ اول قرن چهاردهم هجری است. این شعر زبان حال فردی است که از کار و تلاش بویژه از دروکردن غلات، سخت فراری و بیزار بوده و به تن‌پروری و تنبلی عادت داشته است. شاعر با زبان و بیانی طنز حالات و گفتار او را بیان و ترسیم کرده است. بررسی این اشعار توانایی شاعر در زبان شعری و قدرت وی در تخیل را همراه با به‌کارگیری چاشنی طنز به‌خوبی نشان می‌دهد.
Achow, Local Humorous Poem from prospered area of Alamarvdashti
نویسندگان [English]
mahmood mehravaran
...
چکیده [English]
This paper investigates a humorous poem called Achow written by one of the ancient local poets in South of Fars. Zaer Gholamali known as Rownagh is a local poet from Alamarvdasht region in Southern Fars. He lived in the late 13th century and the first half of the 14th century. This poem describes the present status of an individual which hates of work particularly of harvesting and he used to be very lazy. The poet explains the feelings and words of him humorously. A careful consideration of these poems corroborates the talent, capability, imagination, and humor of the poet.
کلیدواژه‌ها [English]
prospered, Achow, Local Humorous Poem, Alamarvdasht
مراجع
جوادی، حسن،(1384)، تاریخ طنز در ادبیات فارسی، تهران، انتشارات کاروان.
ابتدای صفحه