1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دهاقان
2دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دهاقان
چکیده
شهرستان داراب دارای گویشی خاص از متفرعات گویشهای جنوب غرب ایران است. بسیاری از واژهها و ضربالمثلهایی که در این گویش وجود دارد، از رنگ منطقهای برخوردارند. بیشتر آنها از عناصر سادهای تشکیل شدهاند که رنگ و بوی زندگی سادۀ قدیمی و فرهنگ و جغرافیا و طبیعت این منطقه در آن دیده میشود. در این تحقیق شماری از این مثلها که بیشتر از طریق پژوهش میدانی جمعآوری شدهاند، بررسی میشوند. برخی از ضربالمثلهای شهرستان داراب، بسیار ساده و به لهجۀ قدیمی شهرستان است. این امثال بیشتر به بیان مسائل اخلاقی و تربیتی میپردازند.
Darab city has a special dialect which is one of the sub-dialects of Southwest ones in Iran. Most of the terms and proverbs of this dialect are influenced by local area. Most of them composed of simple elements, which show color and smell old simple life, culture, geography and nature of this region. In this study, some of these proverbs are investigated which are collected via field research. Some of them which are used in Darab city are so simple and have their ancient dialect. These proverbs mostly talk about moral and didactical issues.
کلیدواژه‌ها [English]
local literature, slang, proverbs, Darab
مراجع
کتابنامه
الف)کتابها:
1. آقا حسینی، حسین و همتیان، محبوبه. (1394). نگاهی تحلیلی به علم بیان، چاپ اول، تهران: سمت.
2. پدرام، عبدالعلی. (1390)، فرهنگ لغات و اصطلاحات عامیانه داراب، چاپ اول، قم: مجمع ذخائر اسلامی.
3. تمیمداری، احمد. (1390)، فرهنگ عامه، چاپ اول، تهران: فرهنگ عامه.
4. رستگار فسایی، منصور. (1372)، انواع شعر فارسی، چاپ اول، شیراز: نوید شیراز.
5. رضایی، عربعلی.(1382)، فرهنگ واژگان توصیفی ادبیات، چاپ اول، تهران: فرهنگ معاصر.
6. سهرابنژاد، علیمحمد.(1392)، ضربالمثلهای ایلام، چاپ دوم، ایلام: زانار.
7.صادقیان، ابوالحسن.(1395)، تاریخ اجتماعی داراب در عهد قاجار و پهلوی، چاپ اول، قم: مجمع ذخائر اسلامی.
8. محجوب، محمد جعفر.(1382)، ادبیات عامیانة ایران، به کوشش حسن ذوالفقاری، ج1، تهران: چشمه.
9. مقدسی، اقدس.(1394)، آداب و رسوم شهرستان داراب، چاپ اول، داراب: زبانکده کلام.
ب)مقالهها:
1. همایونی، صادق.( 1353). گوشههایی از آداب و رسوم مردم شیراز، شیراز: اداره کل فرهنگ و هنر فارس.
2.آقا حسینی، حسین. (1382). نقد و تحلیلی بر استعاره عنادیه در کتب بلاغی، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد، شماره142، ص125-137
3.اکبـری بیـرق، حسـن. دباغ نیکـوخصلـت، رضـا. (1390). بررسـی ابعـاد فـرهنـگ عامیـانه و اقلیمی(فولکلور) در رمان سووشون سیمین دانشور، فصلنامة حوزة هنری استان سمنان، ش1. ص1-26
4.رادفر، ابوالقاسم. (1380). جلوههای فرهنگ عامه در ادبیات فارسی، نشریة نامة فرهنگ، ش 39، ص158-153
5.روح الامینی، محمود. (1380). گسترة فرهنگ و فولکلور( ترانههای محلی فارس صادق همایونی)، کتاب ماه هنر، ش 40-39. ص 9-6
6. وکیلیان، سید احمد. (1372). استاد انجوی و فرهنگ مردم، نشریة کلک، ش44-43، ص270-263.
ج) وبگاه اینترنتی:
1_ دستغیب، عبدالعلی،20/5/1394«ادبیات بومی چیست؟»کانون فرهنگی چوک،
ابتدای صفحه