بررسی تکیۀ کلمه و جمله در گویش سیستان

میری, صدیقه سادات; میر, فاطمه

|
|
|
ارجاع به این مقاله
RIS EndNote BibTeX APA MLA Harvard Vancouver
|
اشتراک گذاری

	بررسی تکیۀ کلمه و جمله در گویش سیستان
مقاله 5، دوره 6، شماره 1، بهار 1395، صفحه 73-94 اصل مقاله (2.3 MB)
نوع مقاله: پژوهشی
نویسندگان
صدیقه سادات میری^* ¹؛ فاطمه میر²
¹استادیار زبانشناسی همگانی دانشگاه پیام نور
²دانشجوی کارشناسی ارشد زبانشناسی همگانی دانشگاه پیام نور
چکیده
تکیه برجستگی یکی از هجاهای کلمه نسبت به هجاهای دیگر همان کلمه یا دیگر کلمات جمله است. دراین تحقیق با بیانی ساده به طرح مفهوم تکیه در گویش سیستان و انواع آن، شامل تکیه در کلمه و جمله همراه با ذکر نمونه و کاربرد آن پرداختهشده. بهمنظور بررسی تکیه، گفتار آزاد و ناآگاهانۀ مردم عادی ضبط و سپس آوانویسی شدهاست. هدف اصلی این تحقیق یافتن تفاوتی در تکیۀ گویش سیستان و تکیۀ فارسی معیار است. نتیجه آنکه بهعلت یکسان بودن ریشۀ این گویش با فارسی معیار، تفاوت چندانی، جز در محل قرار گرفتن تکیه در هجا و تعداد آن در جمله، مشاهده نمیشود.
کلیدواژه‌ها
تکیه؛ گویش؛ گویش سیستانی؛ فارسی معیار؛ واحدهای زبرزنجیری
موضوعات
زبان، گویش ها و ادبیات سیستان و بلوچستان
عنوان مقاله [English]
The Study of Words and Sentences Stress in Sistan Dialect
نویسندگان [English]
sadighe sadat miri¹؛ fateme mir²


چکیده [English]
This paper is to compare Gilaki and Bakhtyari dialects and it presents some evidences of their cognations to show a close relation between Iranian tribes. Regarding to transformations during ages which have affected political, social, economic, cultural and familial fields, and following them, the languages and dialects are also impressed and occasionally they are driven to extinction, though fundamental researches are necessary so that by comparison and extraction of cognations, some parts of ancient Iranian language and dialects may be recovered and reconstructed and the glory of the protection of this valuable national heritage be transferred to the next generations. In this research, by the use of Persian Language and Literature Academy's questionnaire which is organized to gather dialects, after filling it up by a number of these dialects speakers, the details of the questionnaires are analyzed and compared; consequently the origins of some common words in these two dialects are phonetically, semantically, and linguistically discussed to prove the claim of their cognitions
کلیدواژه‌ها [English]
Iranian Dialects, Guilaki, Bakhtyari


مراجع
1. اسلامی ، محرم .(1388)، تکیه در زبان فارسی، اولین همایش ملی زبان شناسی، اسفند 1388، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران. 2. بهاری، محمدرضا.(1378)، زبانشناسی عملی، بررسی گویش مردم سیستان. زاهدان، ناشر: مؤلف. 3. حق شناس، دکتر محمدعلی. (1374)، آواشناسی (فونتیک)، انتشارات آگاه، چاپ چهارم. 4. سامعی، حسین. (1375)، تکیۀ فعل در زبـان فارسـی، رسـالۀ دکتـری زبـانشناسـی همگـانی، دانشگاه تهران 5. عمرانی، غلامرضا. (1386)، گونه (لوترر،آرگو،جارگون، کنت)، از مجموعۀ طالع مسعود، به کوشش مصطفی منصف و حمید صدری، اصفهان، کلبه ی کتاب. 6. عمرانی، غلامرضا. (1387)، «میانجی، واج است یا تک واژ؟ هردو یا هیچ کدام؟» مجله ی رشد آموزش زبان و ادب فارسی. 7. لازار، ژیلبر. (1992)، دستور زبان فارسی معاصـر. ترجمـه مهسـتی بحرینـی. تهـران: انتشـارات هرمس. 8. محمدی خمک، جواد. (1379)، واژه نامۀ سکزی. تهران. سروش. 9. معین، محمد. (1361)، برهان قاطع، انتشارات امیر کبیر. 10. ناتل خانلری ، پرویز.(1337) وزن شعر فارسی ؛ تهران: انتشارات دانشگاه تهران. 11. نوربخش، ماندانا و بی جن خان، محمود.(1385)، واج شناسی نوایی وزبان فارسـی، ویـژهنامـۀ زبانشناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی، ش 14و15. 12. وحیدیان کامیار، تقی .(1347)، تکیه در زبان فارسی، پایان نامۀ دکترا : دانشگاه تهران. 1. Ferguson, C. A. (1957). ``Word Stress in Persian'', Language, 33(2), 123-135. 2. Hayes, Bruce. (1995 ) .” Metrical stress theory: Principles and Case Studies. ” Chicago: The University of Chicago Press. Pp. xv + 455. 3. Kahnemuyipour, A.(2003). “Syntactic categories and Persian stress”, Natural Language and Linguistic Theory, 21, 333-379. 4. Ladefoged, P.(1975). A Course in Phonetics. New York: Harcourt Brace Jovanovich. 5. Lehiste, I. (1977). Suprasegmentals. Massachusetts: The M.I.T press. 6. Mahootian, S. (1997). Persian: Descriptive Grammar. London: Routlegde 7. Nespor, M. and I. Vogel. (1986). Prosodic phonology. Dordrecht: Foris publication. 8. Windfuhr, G. (1979). Persian Grammar: History and State of its Study. Berlin: Walter de Gruyter.
آمار تعداد مشاهده مقاله: 717 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 544

بررسی تکیۀ کلمه و جمله در گویش سیستان

1. اسلامی ، محرم .(1388)، تکیه در زبان فارسی، اولین همایش ملی زبان شناسی، اسفند 1388، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران.

2. بهاری، محمدرضا.(1378)، زبانشناسی عملی، بررسی گویش مردم سیستان. زاهدان، ناشر: مؤلف.

3. حق شناس، دکتر محمدعلی. (1374)، آواشناسی (فونتیک)، انتشارات آگاه، چاپ چهارم.

4. سامعی، حسین. (1375)، تکیۀ فعل در زبـان فارسـی، رسـالۀ دکتـری زبـانشناسـی همگـانی، دانشگاه تهران

5. عمرانی، غلامرضا. (1386)، گونه (لوترر،آرگو،جارگون، کنت)، از مجموعۀ طالع مسعود، به کوشش مصطفی منصف و حمید صدری، اصفهان، کلبه ی کتاب.

6. عمرانی، غلامرضا. (1387)، «میانجی، واج است یا تک واژ؟ هردو یا هیچ کدام؟» مجله ی رشد آموزش زبان و ادب فارسی.

7. لازار، ژیلبر. (1992)، دستور زبان فارسی معاصـر. ترجمـه مهسـتی بحرینـی. تهـران: انتشـارات هرمس.

8. محمدی خمک، جواد. (1379)، واژه نامۀ سکزی. تهران. سروش.

9. معین، محمد. (1361)، برهان قاطع، انتشارات امیر کبیر.

10. ناتل خانلری ، پرویز.(1337) وزن شعر فارسی ؛ تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

11. نوربخش، ماندانا و بی جن خان، محمود.(1385)، واج شناسی نوایی وزبان فارسـی، ویـژه­نامـۀ زبانشناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی، ش 14و15.

12. وحیدیان کامیار، تقی .(1347)، تکیه در زبان فارسی، پایان نامۀ دکترا : دانشگاه تهران.

1. Ferguson, C. A. (1957). ``Word Stress in Persian'', Language, 33(2), 123-135.

2. Hayes, Bruce. (1995 ) .” Metrical stress theory: Principles and Case Studies. ” Chicago: The University of Chicago Press. Pp. xv + 455.

3. Kahnemuyipour, A.(2003). “Syntactic categories and Persian stress”, Natural Language and Linguistic Theory, 21, 333-379.

4. Ladefoged, P.(1975). A Course in Phonetics. New York: Harcourt Brace Jovanovich.

5. Lehiste, I. (1977). Suprasegmentals. Massachusetts: The M.I.T press.

6. Mahootian, S. (1997). Persian: Descriptive Grammar. London: Routlegde

7. Nespor, M. and I. Vogel. (1986). Prosodic phonology. Dordrecht: Foris publication.

8. Windfuhr, G. (1979). Persian Grammar: History and State of its Study. Berlin: Walter de Gruyter.

11. نوربخش، ماندانا و بی جن خان، محمود.(1385)، واج شناسی نوایی وزبان فارسـی، ویـژهنامـۀ زبانشناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی، ش 14و15.