۱. باقری، مهری، (۱۳۸۴)، تاریخ زبان فارسی، چ۱۰، تهران: قطره.
۲. ــــــــــــ ، (۱۳۸۶)، مقدمات زبان‌شناسی، چ۱۰، تهران: قطره.
۳. جانی، ابراهیم، (۱۳۹۲)، «توصیف زبان‌شناختی گروه اسمی در گویش لُری کامفیروز»، شیراز، دومین همایش ملی آموزش زبان فارسی و زبان‌شناسی.
۴.حسینی فسایی، میرزاحسن، (۱۳۸۲)، فارسنامۀ ناصری، ج۲، چ۳، به‌تصحیح و تحشیۀ منصور رستگار فسایی، تهران: امیرکبیر.
۵ .دبیرمقدم، محمد، (۱۳۸۷)، «زبان، گونه، گویش، لهجه: کاربردهای بومی و جهانی»، مجلۀ ادب‌پژوهی، ش۵، تابستان و پاییز، ص۹۱تا۱۲۸.
۶. سامارین، ویلیام، (۱۳۸۷)، زبان‌شناسی عملی [راهنمای بررسی گویش‌ها]، چ۲، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
۷. فلاحی، محمدهادی، (۱۳۸۷)، «بررسی آواشناختی واج‌شناختی گویش دشتکی»، نشریۀ مطالعات ایرانی، س۷، ش۱۳، بهار۱۳۸۷، ص۱۵۹تا۱۸۰.
۸. گلفام، ارسلان، (۱۳۸۵)، اصول دستورزبان، تهران: سمت.
۹. گودرزی، سمیه، نسترن توکلی، (۱۳۹۲)، «بررسی افعال درگویش لُری دشمن‌زیاری (شهرستان ممسنی)»، شیراز، دومین همایش ملی آموزش زبان فارسی و زبان‌شناسی.
۱۰. مشکوةالدینی، مهدی، (۱۳۸۸)، سیر زبان‌شناسی، چ۵، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد
)