کرمی, محمد حسین, جمالیان زاده, سید برزو. (1393). بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه. ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 4(1), 155-180.
محمد حسین کرمی; سید برزو جمالیان زاده. "بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه". ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 4, 1, 1393, 155-180.
کرمی, محمد حسین, جمالیان زاده, سید برزو. (1393). 'بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه', ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 4(1), pp. 155-180.
کرمی, محمد حسین, جمالیان زاده, سید برزو. بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه. ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 1393; 4(1): 155-180.
بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه
واژه شروه را آواز، آهنگ و بانگ معرفی کرده اند. در کهگیلویه، شروه (داغ نامه، مرثیه و سوگ سرایی) محزون ترین آوازی است که در سوگ، با آوایی سنگین و ممتد، به وسیله زنان شروه گو و گاه مردان مرثیه سرا خوانده می شود. مفاهیم شروه ها به همراه صدا و لحن مطبوع آن، شنونده عزادار را طوری مسحور و متأثر می کند که با پدیده ی مرگ سازگاری بیشتری نشان می دهد. برای اجرای این آواز، صدایی قوی، رسا و گیرا لازم است. معمولا زنان سررود خوان، خود شروه گوهای بسیار خوبی می باشند و شروه محصول طبع ایشان است.
ابتدای صفحه