بهرامی، حسن، (در دست انتشار)، خیشَگا.
حافظ، شمس‌الدین محمد، (۱۳۸۶)، دیوان، تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: گل‌آذین.
رضایی باغ‌بیدی، حسن، (۱۳۸۲)، «شیرازی باستان»، ویژه‌نامه‌ی فرهنگستان، ش۱، ص۳۲ تا۴۰.
رحیمیان، جلال و همکاران، (۱۳۹۱)، توصیف گویش شیرازی، شیراز: دانشگاه شیراز.
سپنتا، ساسان، (۱۳۷۷)، «بررسی مواردی از نظام آوایی چند گویش مرکزی ایران»، پژوهش ادبیات معاصر جهان، ص۴۱تا۵۵.
سعدی، مصلح‌الدین، (۱۳۸۰)، گلستان، تصحیح محمدعلی فروغی، تهران: ققنوس.
سلامی، عبدالنبی،(۱۳۸۳)، گنجینه‌ی گویش‌شناسی فارس، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
سلامی، عبدالنبی، (۱۳۷۷)، مجموعه مقالات، به‌کوشش محمود طاووسی، شیراز: نوید.
شیرازی، شاه‌داعی، (۱۳۵۳)، نوید دیدار در شرح کتاب کان ملاحت ومثنوی سه گفتار به زبان محلی شیرازی، شرح محمدجعفر واجد، شیراز: اداره‌ی کل فرهنگ و هنر فارس.
فردوسی، ابوالقاسم، (۱۳۷۹)، شاهنامه، تصحیح مصطفی جیحونی، اصفهان: شاهنامه‌پژوهی.
۱۱. کلباسی، ایران، (۱۳۷۵)، «شناسه‌ی سوم‌شخصِ مفرد در مصادر فارسی»، فصلنامه‌ی فرهنگ، س۹، ش۱۷، ص۲۷تا۳۵.
۱۲. -------------- (۱۳۸۳)، «گذشتهی نقلی در لهجه‌ها و گویش‌های ایرانی»، مجله‌ی گویش‌شناسی، ش۲، ص۶۶تا۸۹.
۱۳. ------------- (۱۳۶۷)، «مقایسه‌ی نقش وندهای شخصی، در فارسی میانه، کردی و فارسی امروز»، فرهنگ، ش۲و۳، ص۴۲۷تا۴۴۰.
۱۴. کراچی، روح‌انگیز، (۱۳۹۱)، «توصیف فعل در فارسی فیروزآبادی»، ادبیات و زبان‌های محلی ایران‌زمین، ش۳، ص۹۹تا۱۲۴.
۱۵. ماهیار نوابی، یحیی، (۱۳۴۴)، «لهجه‌ی شیرازی، تا قرن نهم هجری»، نشریه‌ی دانشگاه تبریز، ش۷۳، ص۷تا۹۰.
)