پارسا, سید احمد, سلیمی, حبیب اله. (1392). تبیین نکته ای مبهم در بیتی از شرفنامه ی نظامی گنجه ای، با تکیه بر شواهد زبان کردی. ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 3(1), 45-61.
سید احمد پارسا; حبیب اله سلیمی. "تبیین نکته ای مبهم در بیتی از شرفنامه ی نظامی گنجه ای، با تکیه بر شواهد زبان کردی". ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 3, 1, 1392, 45-61.
پارسا, سید احمد, سلیمی, حبیب اله. (1392). 'تبیین نکته ای مبهم در بیتی از شرفنامه ی نظامی گنجه ای، با تکیه بر شواهد زبان کردی', ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 3(1), pp. 45-61.
پارسا, سید احمد, سلیمی, حبیب اله. تبیین نکته ای مبهم در بیتی از شرفنامه ی نظامی گنجه ای، با تکیه بر شواهد زبان کردی. ادبیات و زبان های محلی ایران زمین, 1392; 3(1): 45-61.
تبیین نکته ای مبهم در بیتی از شرفنامه ی نظامی گنجه ای، با تکیه بر شواهد زبان کردی
2دانشجوی دکرتی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان
چکیده
نظامی گنجه‌ای (م.۶۰۳ ق) در بیتی از شرفنامه، وقتی از «می» نام می‌برد، به منظور روشن‌کردن معنی کلام و جلوگیری از آمیختگی معنی حقیقی و مجازی می، توضیحاتی ارائه می‌دهد که در ضمن آن به بیت زیر اشاره می‌کند: «گر از می شدم هرگز آلوده‌جام حلال خدا باد بر من حــــــرام» از آنجا که در قرآن کریم در چندین آیه، از جمله آیه‌های ۸۷و۸۸ سوره‌ی مائده تأکید شده که نباید «حلال خدای را بر خود حرام کرد» و با توجه به این‌که نظامی شاعری مسلمان، آشنا به عرفان اسلامی، آگاه و معتقد به مفاهیم قرآنی و فرهنگ اسلامی است، این سؤال پیش می‌آید که منظور نظامی از طرح این مسئله چیست و کلام او از کدام منشأ سرچشمه گرفته است؟ پژوهش حاضر می‌کوشد با بررسی تفسیرهای قرآن کریم، متن‌های فقهی و واکاوی متن‌های ادب پارسی، به این پرسش و پرسش‌های این‌چنینی درباره‌ی این بیت پاسخ دهد. روش این پژوهش توصیفی است و نتایج با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا به شیوه‌ی کتابخانه‌ای و سندکاوی تحلیل می‌شوند. نتایج بیانگرست که این نظر نظامی با قرآن کریم در تضاد نیست. درواقع در این بیت تکیه‌‌کلام سوگندگونه‌ای وجود دارد که از طریق فقه‌اسلامی در میان ایرانیان، در زمان‌های گذشته به‌ویژه در قرن ششم رواج داشته است و هنوز نمود آن را به‌روشنی در برخی از مناطق غرب ایران می‌توان دید.
A clarif ication of vague point in a canto from Nezami Ganjay‟s
Sharafname focusing on Kurdish language evidences
نویسندگان [English]
seyed ahmad parsa1؛ habibolah salimi2
چکیده [English]
Nezami Gandzhaee (passed away in 1206 CE) uses the word “Wine” in one of the verses of Sharafnameh to give us some explanation in order to clarify its meaning and to avoid making a mistake between its genuine and figurative meaning and then he refers to this verse 6 “If I‟e drunk wine, what God has allowed is unlawful to me.” Since it‟ been emphasized in several cases in Holy Koran, such as Maedeh Sorah, verses 87, 88, that no one must make something unlawful for himself while God has allowed it, also considered that Nezami was a Moslem poet who acquainted with Islamic Mysticism and was a believer in Koran and Islamic culture. This question arises that what he meant by expressing this issue? In addition, what has been its origin? This study tries to answer this question and similar questions by researching Koran interpretations, religious jurisprudence and investigating Persian Literature.The research method is descriptive and the conclusion will be analyzed by library and documentary researching techniques. The conclusion shows no contrast between Nezami‟s view and Koran verses.In fact, this idea was a catchphrase used for taking an oath; it has been common among Iranian in the sixth century, and still it used in some western parts of Iran
ابتدای صفحه