گویش نایینی یکی از گویش های رایج درناحیه ی مرکزی ایران وجزو شاخه ی شمالغربی زبان های ایرانی است که در شهرستان نایین استان اصفهان(ماد بزرگ روزگار باستان) رواج گسترده ای دارد.دانشمندان اروپایی نخستین پژوهش های زبانشناختی درباره ی این گویش را درسده ی نوزدهم میلادی انجام دادند(آمده کری-١٨٩٦م.، ویلهلم گایگر، ولادیمیر ایوانف، اسکارمان و کارل هدنک-١٩٢٦م.). پژوهشگران ایرانی تا کنون به بررسی زبانشناختی این گویش نپرداخته اند. هدف از نگارش این مقاله توصیف ساختمان واجی گویش نایینی است.
Nâyini is widely spoken in Nâyin and its adjacent regions of Isfahan province, central Iran which belongs to the North-West branch of the Iranian languages family A number of European scholars primarily studied the Nayini Dialect such as A. Kerry (1896), V. Ivanov (1926), W.Geiger, O.Mann and C.Hadank. Among Iranian researchers M.Sotudeh (1986/1365) compiled a dictionary of Nâyini Dialect The researcher’s aim is to extract Nâini phonemes, and thereafter to describe the phonological structure of Nâyini based on a contrastive analysis using minimal pairs
کلیدواژه‌ها [English]
Nâyini dialect, Phonology, phonological structure
مراجع
١. پورعابدینایینی (۱۳۷۲).سیدحسن،بررسیگویشنایینی (توصیفکلی)، پایان‌نامه در رشتۀ زبان‌شناسی همگانی.
ابتدای صفحه