- اصفهانی، راغب (۱۳۷۳). المفردات فی غریب القرآن، تهران: بی‌نا.
- بدیع‌یعقوب، امیل (۱۹۹۵). موسوعه امثال العرب، بیروت: دارالجیل، الطبعه الاولی.
- بهمنیار، احمد (۱۳۲۸). «مثل»، یغما. ش۲.
- --------- (1329)، «تقسیمات مثل»، یغما. ش3، س.
- --------- (۱۳۶۹). داستان‌نامة بهمنیاری، به کوشش فریدون بهمنیار، چ۲، تهران: دانشگاه تهران.
- پادشاه متخلص به شاد، محمد (۱۳۳۵). فرهنگ آنندراج، زیر نظر دکتر محمد دبیرسیاقی، تهران: خیام.
- پارسا، سیداحمد (۱۳۸۲). بررسی، توصیف و تحلیل امثال و حکم پارسی، شیراز: دانشگاه شیراز (پایان‌نامة دکتری).
- پارسا، سیداحمد (۱۳۸۲)، «مثل از نگاهی نو»، رشدآموزش ادب فارسی. دورة نوزدهم، ش۱ (شمارة مسلسل 75).
- الجرّ، خلیل (۱۳۶۷). فرهنگ لاروس (ترجمة المعجم العربی الحدیث)، ترجمة سید حمید طبیبیان، چ۲، تهران: امیرکبیر.
- حقیقت سمنانی، محمدعلی (۱۳۷۴). ضرب‌المثل‌های منظوم فارسی، با مقدمة دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، تهران: گزاره.
- حکمت، علی‌اصغر (۱۳۶۱). امثال و قرآن، چ۲، تهران: بنیاد قرآن.
- دهخدا، علی‌اکبر (۱۳۵۲). امثال و حکم، ۴ج، تهران: امیرکبیر.
- ---- ، علی‌اکبر (۱۳۷۰). گزیدة امثال و حکم، به کوشش محمد دبیرسیاقی، چ۶، تهران: تیراژه.
- ---- ، علی‌اکبر (۱۳۳۷). لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.
- رجب‌زاده، هاشم (۱۳۷۲). برخی از مثل‌ها و تعبیرات فارسی، (ادبی و عامیانه)، مشهد: آستان قدس رضوی.
- رسول ابراهیم، شکریه و جلال تقی (1984). په ندی پیشینیان و قسه‌ی نه سته قی کوردی (امثال و حکم کردی). عراق: اربیل (به زبان کردی).
- زلهایم، رودلف (۱۳۸۱). امثال کهن عربی. ترجمة احمد شفیعی‌ها، تهران: نشر دانشگاهی.
- سجادی، علاءالدین (۱۹۷۸). ده قه کانی ئه ده بی کردی، عراق: بغداد.
- شکوری‌زاده بلوری، ابراهیم (۱۳۸۰)، دوازده‌هزار مثل فارسی و سی‌هزار معادل آن‌ها، مشهد: آستان قدس رضوی.
- شکیبی‌گیلانی، جامی [و دیگران] (۱۳۶۵). پند و دستان یاب. 2ج، تهران.
- عسکری، ابن‌هلال (۱۳۸۴). جمهره الامثال. حققه و علق حواشیه و وضع فهارسه. محمد ابوالفضل ابراهیم و عبدالمجید قطامش، بیروت: مؤسسه العربیه الحدیثه، الطبعه الاولی.
- فتاحی‌قاضی، قادر (۱۳۶۴). امثال و حکم کردی (بخش اول)، تبریز: دانشگاه تبریز.
- فتاحی‌قاضی، قادر (۱۳۷۵). امثال و حکم کردی (بخش دوم)، تبریز: دانشگاه تبریز.
- مصطفی رسول، عزالدین (۱۹۷۰). ئه ده بی فولکلوری کوردی (ادبیات فولکلور کردی)، بغداد: دارالجاحظ (به زبان کردی).
- معلوف یسوعی، لویس (۱۳۷۴). المنهج، چ۴، تهران: نشر دهاقانی.
- معین، محمد (۱۳۷۱). فرهنگ فارسی، چ۸، تهران: امیرکبیر.
- میدانی، ابوالفضل (1393ق/1973م). مجمع الامثال، حققه و فضّله و ضبط غرائبه و علّق حواشیه محمد مح الدین عبدالحمید، بیروت: دارالفکر، الطبعه الثالثه.
- نفیسی (ناظم‌الاطباء)، علی‌اکبر (۱۳۳۴) ، فرنودسار یا فرهنگ نفیسی، تهران: نگین.
- یارمحمدی، لطف‌الله و پارسا، سیداحمد (۱۳۸۳). «تأثیر فرهنگ اسلامی بر امثال فارسی»، مجلة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، س۳۷، ش۴، شمارة پی‌درپی147.
-
1-Paczolay، Gyula (2002). Some Notes on Theory of Proverbs (University of Veszprem، Hungary)، Availiable at: www. Vein./lein/library /ve /proverbs /some.html.
2- Miedr Wolfgang (2002):Modern Paremiology in Retrospect: Ana Prospect (USA، university of Vermant) Avaliable at files/A:proverb forum.html.
3-What is a Proverb: (1999) Avaliable at: cogweb.ucla.edu/discourse/proverbs/definitions.html
)