مدرس دانشگاه شهرکرد و رئیس بنیاد ایران شناسی استان چهارمحال بختیاری
چکیده
فرهنگ شفاهی ایران زمین از فرهنگ های اقوام و گروه های اجتماعی آن تشکیل شده است این فرهنگ ننی و ماندگار برای انسان از زادن تا مردن حرف دارد. نم ها، شادی ها، آرزوها و آرمان های او را در بر می گیرد. آنچه انسان از آن خشنودتر خواهد شد شادی و سروری است که از راه کار، زندگی و امور فرهنگی و اقتصادی خودش دریافت می کند. این شادی یا شادمانه سرایی را در گونه ها )ژانرهای( ادبیات مردمی )فولکلور( او می توان دید. بررسی و تحلیل درونی و محتوایی این گونه ها کار متخصصان فرهنگ توده یا مردم است. کارکرد و نقش شادیانه ها در افزایش بهره وری، تولید، امنیّت روحی و روانی فرد و جامده، ارتباط اجتماعی و انتقای میراث فرهنگی و نیرمادی اقوام ایرانی در این حوزه ارزش و اعتبار علمی والایی دارد. در این بین فرهنگ مردم بختیاری زبان ایران در گستره ی جغرافیایی قابل توجهی که از زاگرس میانی برخاسته است مورد توجه این نوشتار است. در این نوشتار با رویکرد متن شناسی و تحلیل درونی و کارکردهای فرهنگی ه اجتماعی این گونه های ادبی بررسی و مورد کاوِش علمی قرار خواهد گرفت. ترانه ها و نغمه های کار، لالایی و ... مواد اصلی این تحقیق را تشکیل می دهند. در پایان رمن بررسی گونه ی ترانه در ادب محلی بختیاری، بخش قابل توجّهی از متن های فولکلوری گردآوری، ارایه و بررسی خواهد شد.
احمدپناهی، محمد (1376)، ترانه و ترانه‌سرایی در ایران، تهران، سروش.
حسین پور، علی (1386)، «انعکاس کار و تلاش زنان بختیاری در ترانه‌های عامیانه و کودکانه»، فصل نامه‌ی عشایری ذخایر انقلاب، س11، ش 53 و54 ( ش 1و2) ، 165-137.
خزائل، حسن(1386)، فرهنگ ادبیات جهان، 6جلد، تهران، کلبه، دبیر.
داد، سیما (1383)، فرهنگ اصلاحات ادبی، تهران، مروارید.
روح‌الامینی، محمود(1383)، زمینه‌ی فرهنگ‌شناسی، انتشارات دانشگاه پیام نور تهران.
ابتدای صفحه